przykrycie

przykrycie
przykrycie I {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, blm, {{/stl_8}}{{stl_7}}od cz. przykryć. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}przykrycie II {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. przykrycieyć {{/stl_8}}{{stl_7}}'coś, co służy do przykrywania, okrywania czegoś, np. kołdra, koc, dachówka, blacha; rzecz, która osłania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przykrycie na konia. Przykrycie stołu, dachu. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • przykrycie — n I 1. rzecz. od przykryć. 2. lm D. przykrycieyć «to, czym się coś okrywa, zasłania, czym się ktoś przykrywa (np. kołdra, obrus, narzuta)» Przykrycie stołu. Przykrycie na łóżko. Przykrycie na studnię. Spali pod przykryciem ze skór. ∆ Gotować coś… …   Słownik języka polskiego

  • czaprak — m III, D. a, N. czaprakkiem; lm M. i 1. «przykrycie konia pod siodło; długa, ozdobna kapa lub filcowa podkładka umieszczana pod siodłem» Czaprak haftowany złotem. Czaprak z frędzlami. 2. «ciepłe okrycie wkładane na grzbiet konia lub psa» Mopsik w …   Słownik języka polskiego

  • deka — I ż III, CMs. dece; lm D. dek 1. «wierzchnia ściana pudła instrumentu strunowego szyjkowego» Deka rezonansowa. Deka altówki, kontrabasu, mandoliny, skrzypiec. 2. «przykrycie, pokrowiec, narzuta» ‹niem.› II n ndm pot. «skrótowa forma wyrazu:… …   Słownik języka polskiego

  • dekiel — m I, D. dekielkla; lm M. dekielkle, D. dekielkli a. dekielklów 1. «szczelnie dopasowana pokrywa, przykrycie» Dekiel kotła, menażki, pudełka. 2. «czapka korporancka z kolorowego sukna, o okrągłym, haftowanym denku i małym daszku (noszona przez… …   Słownik języka polskiego

  • kapa — ż IV, CMs. kapapie; lm D. kap 1. «narzuta, nakrycie na łóżko, tapczan itp.» Gładka, wzorzysta kapa. Koronkowa, pluszowa kapa. Przykryć, zasłać łóżko kapą. 2. «rodzaj derki na konia, bogato przybranej; przykrycie wierzchnie konia» 3. «czerwona… …   Słownik języka polskiego

  • kaptur — m IV, D. a, Ms. kaptururze; lm M. y 1. «nakrycie głowy w kształcie stożka noszone zwykle jako ochrona przed deszczem lub śniegiem, często połączone z płaszczem, peleryną, skafandrem itp.; nakrycie głowy niektórych zakonników» Płaszcz, skafander,… …   Słownik języka polskiego

  • koc — m II, D. a; lm M. e, D. ów 1. «płat grubej, zwykle kosmatej tkaniny wełnianej lub bawełnianej, używany jako przykrycie; pled» Ciepły, wełniany koc. Okryć kogoś, coś kocem. Przykryć się kocem. Owinąć nogi kocem. Zawinąć się w koc. Spać pod kocem …   Słownik języka polskiego

  • kołdra — ż IV, CMs. kołdradrze; lm D. kołdrader «część pościeli, przykrycie z wełny, waty lub puchu obszytych tkaniną» Puchowa, wełniana kołdra. Pracownia kołder. Przykryć się kołdrą. Wsunąć się pod kołdrę. ◊ pot. Problem, kwestia, zasada itp. (zbyt)… …   Słownik języka polskiego

  • nieszczelny — «nie będący szczelnym, nie przylegający ściśle, nie dopasowany do czegoś; mający szczeliny, szpary» Nieszczelne drzwi, okna. Nieszczelne przykrycie. Nieszczelne pomieszczenie …   Słownik języka polskiego

  • obnażać — ndk I, obnażaćam, obnażaćasz, obnażaćają, obnażaćaj, obnażaćał, obnażaćany obnażyć dk VIb, obnażaćżę, obnażaćżysz, obnażaćnaż, obnażaćżył, obnażaćżony 1. «rozbierać do naga; czynić nagim» Obnażyć ciało, tors. 2. «pozbawiać coś osłony, odsłaniać,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”